‘Zonder oordeel als bagage kijk ik met meer mildheid naar de wereld’
Sebastiaan de Witte is LVV-registervertrouwenspersoon, trainer en coach. In dit blog stelt hij zichzelf aan ons voor. ‘Ik denk soms te veel na. Ik luister naar death-core metal en naar Braziliaanse orgelmuziek… en van alles daartussenin. Ik eet omeletten. Ik loop soms hard.’
Wat is voor jou het mooist aan trainingen geven?
‘Het ontmoeten van steeds weer verschillende mensen van allerlei pluimage. Naast het feit dat ik het woord pluimage altijd al een keer in een tekst wilde gebruiken, maken die verschillen tussen mensen iedere dag weer tot een nieuw avontuur. Proberen te ontdekken wat iemand toevoegt aan de groep is een proces waar ik erg van kan genieten. Ineens kan iemand met een opmerking, vraag of perspectief komen waar ik zelf nog niet eerder aan dacht. De cursisten zijn er om te leren, maar ik dus ook.’
Heb je een leuke gebeurtenis of anekdote?
‘Een tijdje terug was ik tijdens een cursusdag iets aan het uitleggen over een onderwerp dat vaak wel een eye-opener is voor veel mensen. Alle cursisten waren duidelijk aangehaakt, want het was muisstil in de ruimte. Nadat ik het laatste woord had gesproken van de laatste zin, werd de stilte keihard doorbroken. Niet door een cursist, maar door het gebalk van een ezeltje dat buiten in de wei stond naast de trainingsruimte. Dat zorgde voor een mooie ontlading van spanning bij de hele groep.’
Wat heb je met sociale veiligheid en integriteit?
‘Beide zijn denk ik de basis voor een goed werkende organisatie. Op dit moment zou je kunnen zeggen dat er veel om te doen is; de media lijkt soms uit haar voegen te klappen, vooral vanwege het nieuws rondom sociale veiligheid. Natuurlijk vinden wij als mens overal wat van en is het heel begrijpelijk dat we (onbewust) de schuld graag bij een bedrijf of organisatie leggen als we weer eens iets lezen op onze favoriete nieuwssites. Maar wat we vooral niet mogen vergeten -en ik dus ook niet- is onze eigen rol in dit geheel. Hoe doe ik dit? Hoe gedraag ik me nu eigenlijk echt op het werk? Heb ik me wel eens gedragen op een manier waar ik later spijt van had?
Hoe is het voor jou om vertrouwenspersoon te zijn?
‘Naast dat het mooi werk is, ben ik ook anders naar de wereld om me heen gaan kijken. Ik weet eigenlijk dat ik steeds minder weet, als je begrijpt wat ik bedoel. Als ik bijvoorbeeld in de krant lees over een nieuwe situatie die gaat over grensoverschrijdend gedrag, dan merk ik tegenwoordig dat ik me makkelijker minder druk kan maken over zo’n situatie. Wat weet ik, behalve van wat er in de media staat, nu eigenlijk ECHT van deze situatie? Wat mis ik allemaal? Het resultaat is dat ik me veel sneller neerleg bij het feit dat ik veel te weinig weet om er een oordeel over te vormen. Zonder dat oordeel als bagage kijk ik met veel meer mildheid naar de wereld en dat voelt goed.’
Wat wil je vertellen over jezelf?
‘Ik geef trainingen. Ik drink koffie. Ik coach. Ik rol met dobbelstenen. Ik hou van koken. Ik heb twee dochters. Ik denk soms te veel na. Ik luister naar death-core metal en naar Braziliaanse orgelmuziek… en van alles daartussenin. Ik eet omeletten. Ik loop soms hard. Ik drink soms whisky die naar een asbak smaakt. Ik geef workshops. Ik ontbijt vaak niet. Ik ben gefascineerd door Systemisch werk. Ik til soms zware spullen op om fit te blijven. Ik luister en kijk. Ik bak brownies. Ik kijk (rare) films. Ik blijf mezelf ontwikkelen.’
Wat is je levensmotto?
‘Moeilijke vraag. Vraag me dat over 25 jaar nog maar eens.’